"Witajcie w Marwen"

Właśnie skończyłem oglądać film: Witajcie W Marwen. Przez dłuższy czas mówiłem sobie, że później zobaczę ten film. Teraz trochę żałuję, że dopiero teraz się za niego wziąłem, choć z drugiej strony może musiałem do niego dojrzeć. Film opowiada o Marku zaatakowanym i prawie śmiertelnie pobitym przez grupkę mężczyzn, tylko dlatego, że uwielbia kobiece buty. Bohater nie potrafił sobie poradzić z własnymi problemami, dlatego codziennie uciekał od nich do miasteczka Marwen w Belgii w czasie II Wojny Światowej. Miasteczko wykonał sam na własnym ogródku. Natomiast postacie odgrywały zwykłe lalki. Film przedstawia niesamowitą traumę wywołaną atakiem na głównego bohatera. Nie potrafi czasami odróżnić fikcji od rzeczywistości, a lalki przedstawione są jak zwykli aktorzy. Trochę przypomina to bajkę Toys Story. Smutne w tym filmie jest to, że akcja filmu naprawdę miała miejsce. Że ludzie mogą być tak okrutni. Nie jest to film z kategorii „zobaczyć i zapomnieć”. Nie jest to film dla każdej osoby. Jest to film, w którym każda scena zabiera cię do innego miejsca. I nie jest to wcale dobre miejsce. Czasami żałuję, że na właśnie takie filmy nie zabiera się szkół, aby pokazać jakie konsekwencję niesie za sobą przemoc. Aby uczyć już od najmłodszych lat tolerancji i zrozumienia dla innej osoby. Steve Carell, który rozpoznawalny jest bardziej jako aktor komediowy, kolejny raz udowadnia, że jest w stanie zagrać wielką rolę. Może nawet rolę życia. Moje odczucia wobec filmu są zarazem pozytywne, jak i negatywne. Dlaczego negatywne skoro zachwalam ten film? Ponieważ nie wyobrażam sobie co mógł czuć głowny bohater, który tak naprawdę gdzieś mieszka. Któremu to przydarzyła się ta straszna historia. Uważam, że gra aktorska zasługuje na Oscara. A film przynajmniej na nominację, gdyż nie raz gorsze filmy zostają wyróżnione. Fabuła może i faktycznie czasami usypia, ale w ogólnym zestawieniu nie zwracamy na to uwagi. Moja ocena 9/10